|
de
oude indiaan
heeft stap voor stap
de berg beklommen
op de grond gezeten
rug tegen bast
met de armen
de boom omklemmend
doorheen de wortels
teruggevloeid
naar moeder aarde
om elke lente
terug op te klimmen
langs duizend bloemenknoppen
weer te ontluiken
in geuren en kleuren
te verschijnen
jaar na jaar
decennium na decennium
eeuw na eeuw
tot de geschiedenis
voleindigd is
en alles
één
rechtvaardig
en goed geworden is
uit de handen
van mama
weggevlogen
zonder pijn
zonder strijd
de ogen gebroken
met doorkijk op het oneindige
het afscheid
al lang genomen
vriendelijk
minzaam
de zorg ontvangen
maar meteen ook
de aanvaarding
van de dood
geleefd
in het volle besef
van verleden, heden en toekomst
steen voor steen
de trap opgedragen
van elk die viel
de steen opgeraapt
en naar boven gebracht
als je een man bent
kom omlaag
en draag deze last met ons allen
mauthausen
als levensfilosofie
bezielende vader
gedreven man
warm van hart
leerzaam
gedragen
door de strijd van het volk
de arbeiders
de mijnwerkers
de minste van de mijnen
waren de zijnen
het hoofd vol begrip
en medeleven
scherp verstand
onuitputtelijke herinnering
niet afgeven
het kleinste
nooit te veel
de grote veranderingen
altijd ondersteunen
op post
in de uitkijktoren
van de wereld
correspondent
verslaggever
duizendvoudig klankbord
van deze vierkante wereld
vooruit
verworpenen der aarde
voor papa
geen loze kreet
voortlevend
in geest en hart
voort klinkend
in het veelvoudige palet van
kinderen
en kleinkinderen
er
is geen leven
zonder dood
moeder aarde geeft
en neemt
en wie de weemoed
te veel wordt
moet maar eens
in de lente
een boom omarmen
en voelen
hoe het sap van het leven
weer naar boven stijgt
jan
24 maart 1998
|